Της γκαντεμιάς το κάγκελο !!!!

Γενικά δεν πιστεύω πολύ στην τύχη, θεωρώ ότι υπεύθυνοι για τα καλά αλλά και για τα κακά που μας βρίσκουν είμαστε εμείς οι ίδιοι με την απροσεξία μας ή με την επιδεξιότητα μας, παρόλα αυτά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να διαχειριστώ απόλυτα τα γεγονότα ειδικά αν έρχονται πολλά μαζεμένα...

Ξεκίνησα χαλαρά για το ξενοδοχείο, είχα μια σημαντική συνάντηση στις 11 που πίστευα ότι το πολύ σε καμιά ώρα θα έχει τελειώσει και θα μπορέσω να πάω σπίτι, να πάρω την βαλίτσα μου και χαλαρά στις 14.00 να μαι στο αεροδρόμιο...

Η συνάντηση πήγε καλά, περισσότερο καλά από ότι πίστευα (άξιζε η αναβολή των διακοπών μου κατά 3 μέρες) και τελείωσε στις 12.10. Ωραία σκέφτηκα είμαστε εντός προγράμματος και ξαφνικά ένας κεραυνός έσκισε την απέραντη ησυχία και αμέσως άρχισε να ρίχνει ΚΑΡΕΚΛΟΠΟΔΑΡΑ !!! Ωχ δεν έχω ομπρέλα πως θα πάω στο αμάξι ????

13.00 η βροχή έχει κόψει και ξεκινάω για το σπίτι, αλλά στην Ελλάδα είμαστε μόλις πέσει λίγο παραπάνω βροχή καταφέρνουμε να κάνουμε ένα κυκλοφοριακό μούρλια!!! Έκανα 30 λεπτά να πάω σπίτι σε μια διαδρομή που την κάνω σε 10. Άρχισα να κάνω τα τελευταία μαζέματα και είμαι έτοιμος για αναχώρηση και εκεί ξεκινάει ο 2ος γύρος βροχής. Τώρα έχω ομπρέλα αλλά έχω και μια ασήκωτη βαλίτσα οπότε περιμένουμε. 14.00 και ξεκινάω σε μια ώρα φεύγει το αεροπλάνο χλωμό το βλέπω να φεύγεις φίλε μου...

Φτάνω 14.35 στο τσακ... Επιβίβαση και άφιξη στην Αθήνα. Ώρα να ενημερώσω συγγενείς και φίλους αλλά το iphone μας έχει αφήσει από μπαταρία... Έχω μια ώρα και κάτι για Λονδίνο και πρέπει να το φορτίσω γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσω να βρω τον αδερφό μου και να πάμε σπίτι. Αρχίζω και κόβω βόλτες στις καφετέριες για καμιά πρίζα, καμία τύχη. Οπότε αποφασίζω να πάω στο ειδικό, ξέρετε τώρα μην κάνω διαφήμιση. Αγοράζω ένα σκατουλάκι που δίνει εξτρά μπαταρία και τα παιδιά στο κατάστημα δέχονται να μου το βάλουν και λίγο στην πρίζα να πάρει λίγο φόρτιση. Πάω για καφέ, παίρνω το κινητό, επιβίβαση και πτήση για Λονδίνο....

Άφιξη στο Λονδίνο στις 21.15, μέχρι τις 22.15 περιμένω τις βαλίτσες - η star alliance σας μάρανε - βγαίνω στην αίθουσα αφίξεων και καλώ τον αδερφό μου καμία τύχη, απλά δεν καλεί και ας έχω σήμα. Το σβήνω το ξανανοίγω τίποτα! Ψάχνω για άλλο πάροχο κανείς. Πάω στους κερματοδέκτες αλλά δεν παίρνουν κινητά. Τελικά βλέπω μπροστά μου έναν αυτόματο πωλητή που πουλάει συνδέσεις για καρτοκινητό (ναι ρε τα πουλάνε σε αυτόματους πωλητές και δεν χρειάζεται να τα δηλώσεις!!! Διαλέγω μια V....e και ξεκινάω την διαδικασία, και καλώ τον αδερφό μου που εκείνη την ώρα πλέον ξεκίναγε να με αναζητήσει στον Ερυθρό Σταυρό....

Έφτασα Λονδίνο, τώρα είμαι κοντά στα σύνορα με την Σκωτία σε ένα φοβερό μέρος, αύριο σας έχω φωτορεπορτάζ και την συνέχεια της γκαντεμιάς στα ΙΚΕΑ Λονδίνου...

Αν και έλεγα να κρύψω το κακό 2011 στα αζήτητα θα κάνω μια ανασκόπηση όπως και ένα σχεδιασμό του 2012...οπότε άλλες 3-4 αναρτήσεις είναι σίγουρες...

Η νυν που έγινε πρώην και η πρώην που έγινε νυν... και εις ανώτερα!!!!

Κυρίες και κύριοι χαίρετε και Χρόνια Πολλά !!!

Πέρασε καιρός από την τελευταία ανάρτηση και οφείλω ενημερώσεις...

Το καυτό ραντεβού, δυστυχώς ή ευτυχώς ήταν και το τελευταίο, η κοπελιά δεν απαντούσε σε τηλέφωνα, μηνύματα κλπ οπότε έβαλα την κοινή κολλητή να μάθει τι έγινε... Η απάντηση ήταν ότι της άρεσα αλλά δεδομένου ότι έχει να κάνει σχέση σχεδόν 7 χρόνια δυσκολεύεται να το διαχειριστεί... Τι να πω στην αρχή βίωσα μια μίνι απόρριψη, μετά σκέφτηκα "Μα τόσο γκαντέμης είσαι ? Όλα τα νούμερα σε σένα έπεσαν? " Στην συνέχεια το ξεπέρασα αλλά έκανα και την μαλακία μου....

.... η μαλακία μου είναι ότι το έκανα με την πρώην, και όχι μια φορά αλλά 3 !!!. Και ήταν οι πιο καλές σεξουαλικές μας συνευρέσεις όλα αυτά τα χρόνια!!! Καλό το σεξ αλλά της έδωσα ελπίδες, ενώ στην ουσία δεν ξέρω τι θέλω... Σίγουρα δεν βλέπω ευτυχές γεγονός αλλά μετά την αποτυχία της νέας προσπάθειας με την καινούρια, σκέφτομαι να περάσω και εγώ λίγο καλά... Εις αύριον όμως τα σπουδαία καθώς εχθές προσγειώθηκα στο Λονδίνο και αύριο θα απομονωθώ για 5 ημέρες σε ένα ωραίο αγρόκτημα στα σύνορα με την Σκωτία. Θα έχει ίντερνετ (έτσι μου είπαν)οπότε και θα σας περιγράψω τα ευτράπελα του ταξιδιού καθώς και μια επίσκεψη στα ΙΚΕΑ που έχουν την ίδια ταλαιπωρία είτε είσαι στην Ελλάδα είτε αλλού

Μια καυτή γνωριμία.....

Λένε πως ένας έρωτας περνάει με έναν άλλο... ίσως να έχουν δίκιο γιατί η μιζέρια στο ενδιάμεσο είναι πολύ δύσκολή και η πίκρα και ο πόνος σου βγαίνουν στην καθημερινότητα σου.

Το τελευταίο καιρό επιζητώ την έξοδο, καφέ με φίλους, ποτάκια και γενικά ψάχνω αυτό το παυσίπονο να περάσει ο πόνος! Έτσι την δευτέρα μια καλή μου φίλη, θέλησε να μου κάνει "προξενιό" με μια κολλητή της και να κανονίσει να πάμε για καφέ οι 3 μας. Πράγματι ντύθηκα, στολίστηκα και πήγα, με το που μπαίνω στην καφετέρια βλέπω την φίλη μου και μια κουκλάρα δίπλα της. Γίνονται οι γνωριμίες και σχεδόν ταυτόχρονα μέσα μου νιώθω ότι με τέτοια γυναίκα δεν έχω ελπίδες (Τι να κάνω μέσα σε όλα με έχουν πιάσει και οι ανασφάλειες μου) αλλά ευτυχώς πολύ γρήγορα επανέρχεται ο δυναμισμός μου και πιάνω κουβέντα. Δεν έχουν περάσει 10 λεπτά και η φίλη μου μας λέει ότι πρέπει να φύγει και μας αφήνει μόνους μας.

Συζητήσαμε για πολλά, γελάσαμε αλλά η στάση του σώματος της με τα χέρια σταυρωμένα σε θέση άμυνας μου έλεγε ότι δεν πάμε καλά (αχ με τα σεμινάρια της γλώσσας του σώματος). Έρχεται η στιγμή που πρέπει να φύγουμε και της ζητάω να αλλάξουμε τηλέφωνα, δέχεται και πραγματικά ένα τεράστιο χαμόγελο έλαμψε μέσα μου. Στο δρόμο προς τα αυτοκίνητα την ρώτησα αν ήθελε την Τετάρτη να πάμε σινεμά και μου είπε ναι και μάλιστα μου λέει να πάμε για καφέ πρώτα..... μες την τρελή χαρά εγώ από εκεί και μετά!!!

Τετάρτη μεσημεράκι μιλάμε στο τηλέφωνο και κανονίζουμε για το βραδύ.

Συναντιόμαστε, καθόμαστε για καφέ και τότε έρχεται η μεγάλη ξεφτίλα, (τον πούστη που με μάτιασε), ενώ βάζω την ζάχαρη στον καφέ κάνω μια αδέξια κίνηση και λούζομαι όλη την κούπα με τον γαλλικό. Ναι εδώ η γνωριμία μας έγινε καυτή αλλά κάηκα μόνο εγώ !!!!

Από εκεί και πέρα αμηχανία, συζητήσεις για διάφορα αλλά μου είχαν κοπεί τα φτερά. Τελοσπάντων ξεκινάμε και πάμε στο σινεμά, βλέπουμε την ταινία με μικρά σχολιάκια μεταξύ μας που κ που. Τελειώνει η ταινία και φεύγουμε, ένας σύντομος αποχαιρετισμός και ανανεώνουμε για την Παρασκευή (πάλι καλά γιατί θα με έπαιρνε από κάτω) Μια ανταλλαγή μηνυμάτων στα κινητά κανά 15 λεπτό μετά για καληνύχτα.

Την βλέπω σαν μια κοπέλα που με ενδιαφέρει, και θέλω να το πάω σιγά σιγά, μου αρέσει αλλά αγχώνομαι... γιατί τα γράφω? Γιατί αν δεν τα πω κάπου θα σκάσω !!!!

Σύντομα η συνέχεια....

Ήρθαν οι γιορτές... Ώρα να φεύγουμε !!!

Σήμερα το πρωί, με βρίσκει η μανά μου στο δρόμο και με ρωτάει αν έστησα το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο... Φυσικά και δεν το έστησα ρε μανά δεν με απασχολεί!

Με ρωτάει αν βαριέμαι να στήσω το μεγάλο δέντρο και αν θέλω να μου κάνει δώρο ένα μικρό, της απαντάω ότι δεν με ενδιαφέρει γιατί έτσι κ αλλιώς όλες τις γιορτές θα λείπω, και είτε στήσω ένα μικρό ή ένα μεγάλο δέντρο για 5 μέρες και να το μαζεύω μετά από 30 μέρες χωρίς να είναι κανείς στο σπίτι το βλέπω καθαρά χάσιμο χρόνου....

Τελικά επιμένει και μου φέρνει ένα δεντράκι για το καλό του σπιτιού. Είδαμε το καλό του σπιτιού και πέρσι που ξεπαραδιαστήκαμε για το δέντρο και τα στολίδια του. Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο το σπίτι καλά τα πήγε το 2011 ο νοικοκύρης του σπιτιού τα σκάτωσε!!!

Το καλό είναι ότι πήρα το διαβατήριο, 18 Δεκέμβρη απογειωνόμαστε με τα φτερά της Aegean για Λονδίνο και βλέπουμε... το μόνο σίγουρο είναι ότι πριν τις 10/1 δεν γυρνάω Ελλάδα (εκτός και αν με απελάσουν).

Ξέρω, ψιλοχάνομαι και θα φωνάζει πάλι η Coula, αλλά προσπαθώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου, προσπαθώ να βλέπω τουλάχιστον 3 φίλους για καφέ την ημέρα και να κοιτάω για νέες κατακτήσεις ή τουλάχιστον να αρέσκεται το μάτι στο όμορφο φύλο....

Ίσως οι φετινές γιορτές να μην μου κάνουν κλικ γιατί θα ναι διαφορετικές από τις 3 προηγούμενες, αλλά θέλω να ελπίζω ότι οι καλύτερες γιορτές δεν έχουν έρθει ακόμα...

Ξενοδοχείο σε ύφεση...

Μέχρι τώρα η οικονομική κρίση για μένα ήταν ένα θέμα στις ειδήσεις, ένα θέμα συζήτησης στις παρέες αλλά δεν με άγγιξε άμεσα. Κάποιες περικοπές έκανα, όχι τόσο από έλλειψη χρημάτων αλλά από το άγχος που μου δημιουργούσε η κατάσταση. Έτσι κ αλλιώς η δουλεία σε ένα εποχιακό ξενοδοχείο δεν σε αφήνει να χαλάσεις και πολλά χρήματα, τα βασικά έξοδα (ενοίκια, τηλέφωνα, βενζίνες, ΔΕΗ κλπ) άντε και κάνα ποτάκι αραιά.

Στα τέλη του Σεπτέμβρη είδα τα πρώτα συννεφάκια στο λογιστήριο του ξενοδοχείου, δεν έδωσα σημασία... τελειώνει ο Οκτώβρης κλείνουμε για φέτος και μπαίνει ο Νοέμβρης, στο 1ο δεκαήμερο μια μικρή κατάθεση, ένα μέρος του επιδόματος αδείας ήταν η επίσημη απάντηση, και σύντομα τα υπόλοιπα...

Φτάσαμε, στις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη και το ταμείο με τα έτοιμα αρχίζει και αδειάζει... και σήμερα πλέον πήραμε την επίσημη απάντηση: "Χρήματά δεν υπάρχουν, περιμένουμε ένα δάνειο αλλά μάλλον θα εκταμιευτεί με το νέο έτος..." Στην συνέχεια έπιασα στην άκρη την λογίστρια και της ζήτησα να μου πει ποίες είναι οι εκτιμήσεις της " Αισιόδοξα στα τέλη Γενάρη, ρεαλιστικά στα τέλη Μάρτη με τις πρώτες προκαταβολές των πρακτορείων και αν δεν έχει σκάσει καμιά επιταγή ενδιάμεσα...."

Ωραία τον ήπιαμε κανονικά!!!! Θα την παλέψουμε αλλά αν περάσουμε και τον Μάρτιο χωρίς την "Δόση" μας βλέπω να απευθυνόμαστε στο Ο.Ν.Τ (Οικογενειακό Νομισματικό Ταμείο) ...