No comment

Πως βλέπουμε στην τηλεόραση ότι με βια τα κανάλια ζητάνε μια δήλωση και ο αμήχανος στόχος τους απλά απαντά "No Comment", αμηχανία όντως ή επίθεση στο σύστημά τους? Δεν ξέρω ή μάλλον ξέρω αλλά για την περίπτωση μου θα έλεγα αμηχανία... αλλά ίσως και "επίθεση" να προλάβω την ερώτηση...

-Που χάθηκες ρε 11 μήνες τώρα ? Είπες οτι σε ξαναβρήκες και τελικά σε έχασες τελείως. Θα κάτσεις ή θα σε ξαναχάσουμε ? NO COMMENT λοιπόν

... 11 μήνες σχεδόν περάσαν, δύσκολοι μήνες, δυσάρεστοι ως ένα βαθμό, αν μου έλεγαν πες μου την πιο ευχάριστη στιγμή σου αυτήν την χρονιά που πέρασε θα δυσκολευόμουν να βρω μια όχι να διαλέξω μια...και αφού το είπα και το σκέφτηκα θα έλεγα ότι ήταν το γεγονός ότι πήρα το Proficiency αν και μου είναι άχρηστο πλέον. Δεν ξέρω η εσωστρέφεια συνεχίστηκε, τρωγόμουν με τα ρούχα μου για κάτι που ήξερα ότι δεν ισχύει και κατέληξα να γ@μίσω την δουλεία μου κυρίως και στην συνέχεια η δουλεία μου γ@μήσε την προσωπική μου ζωή (αν μπορεί κανείς να θεωρήσει προσωπική ζωή τις 3-4 ελεύθερες ώρες ανά μέρα.

Κάιρο τώρα έχω προσπαθήσει να επανέλθω, αλλά τελικά το blogαρισμά καταλήγει ως ένα βαθμό να γίνεται μια μορφή ψυχανάλυσης , είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις τα σχόλια των άλλων αλλά πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου όταν γράφεις ξαναζείς την εμπειρία... μέχρι τώρα η ανασφάλεια με κέρδιζε και δεν προχώραγα, τώρα είμαι πάλι σε έναν μονόδρομο που δεν ξέρω ότι είναι ο δρόμος που διαλέγω αλλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς τουλάχιστον έχω την δύναμη να μοιραστώ την πορεία αυτή με εσάς τους ηλεκτρονικούς μου φίλους γιατί "κατάφερα" να περιορίσω πολύ τους υπόλοιπους φίλους

Πάμε πάλι και ο θεός βοηθός....