Μια Κυριακή....

Ξημέρωσε και αυτή η Κυριακή, μια δύσκολη ημέρα... Βέβαια όπως λένε η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και μένα τα τρεξίματα ξεκίνησαν από το τελείωμα της προηγούμενης. 23.30 το βραδύ έχω τελειώσει τις δουλίτσες μου και είμαι έτοιμος να την κοπανίσω... και ξαφνικά σκοτάδι, διακοπή της ΔΕΗ, περνά 1 λεπτό ακόμα σκοτάδι που σημαίνει ότι δεν λειτούργησε η γεννήτρια. Η κατάσταση σκοτεινή έως μαύρη... αμέσως να στείλω προσωπικό να ελέγξει αν έχουμε εγκλωβισμένους στα ασανσέρ, να φέρω τον ηλεκτρολόγο από το σπίτι του να δει τι φταίει και να ανάψουμε ότι κερί μας βρίσκεται να βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Και πάνω στην όλη ανακατωσούρα σκάει ένα πούλμαν με 40 άτομα αφίξεις... Welcome to Hell !!! Στις 00.40 το ρεύμα επανήλθε και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια...

Πάμε πάλι στην Κυριακή και μετά το βραδινό μετά βίας ξύπνησα στις 9.00, μπάνιο, ξύρισμα κλπ μέσα σε 15 λεπτά (ρεκόρ γκίνες) και 9.25 είμαι στο ξενοδοχείο, οπού επικρατεί μια γενική ηρεμία. Τελειώνουμε με τα πρωινά σχετικά γρήγορα και ξεκινάω με 2 σερβιτόρους το κουβάλημα, πιάτα, ποτήρια κλπ από την αποθήκη εξοπλισμού στην κουζίνα, μετά στήσιμο τους μπουφέδες για τα απεριτίφ και τα coffee breaks πήγε η ώρα 12.30 και εκεί χτυπάει το τηλέφωνο "Έλα στο εστιατόριο της πισίνας, γίνεται χαμός", πάω και πραγματικά δεν έπεφτε καρφίτσα... να βοηθήσω λίγο στο ταμπλό, λίγο στα ποτά, λίγο στο σέρβις πήγε η ώρα 15.00... Ωχ στις 16.00 μου είπε ο διευθυντής να είμαι εδώ για να ολοκληρώσουμε το στήσιμο για το βράδυ... να κάτσω ή να φύγω; Μια ώρα έχω ας την περάσω σπίτι, έφτασα έκανα μπάνιο ξάπλωσα 20 λεπτά (δεν κοιμήθηκα φυσικά) ξαναέφυγα. 16.10 στο ξενοδοχείο, που είναι καλέ ο διευθυντής ? ... πάει 16.30 τίποτα, πάει 17.00 άφαντος, λες να μας βαρέθηκε και να μας παράτησε ? πάει 17.30 πουθενά. Σκέφτομαι να ξεκινήσω μόνος μου, αλλά μετά λέω θα έρθει και θα τα αλλάξει όλα, οπότε γιατί να τα κάνω 2 φορές. Τελικά στις 18.00 εμφανίστηκε φρεσκαρισμένος, χαλαρός, ξεκινάμε ?

Γρήγορα η χαρούμενη μορφή του πήρε την γνωστή συμπεριφορά, ρε βλάκα τον ένα σερβιτόρο, ρε βόδι τον άλλον... τι ωραία που είμαστε μια χαρούμενη ευτυχισμένη ομάδα...? Τελειώνουμε και με αυτό, και μου λέει να πάμε να πιούμε ένα εσπρεσάκι στο μπαρ, εκεί τον ρωτάω γιατί με έφερες από τις 4 ? "Στις 4 σου είπα ?,.... το σκέφτεται λίγο, ναι , ωχ σόρρυ 6 ήθελα να πω, αλλά δεν πειράζει και που ήσουν σπίτι τι θα έκανες ? (Του φέρνεις τον καφέ στο κεφάλι τώρα και πας γραμμή για τον ΟΑΕΔ τώρα !!!!).

20 λεπτά αργότερα με βρίσκει ο αρχηγός του συνεδρίου και μου λέει, "Το απεριτίφ θα γίνει στις 19.00 και όχι στις 20.00" Τι λες ρε μεγάλε και που θα βρω εγώ προσωπικό να σας σερβίρει ?, επιμένει οπότε τον περνάω στον μεγάλο για κακή μου τύχη του λέει ναι. "Πάρτους όλους τηλέφωνο να έρθουν τώρα εδώ, όποιος δεν έρθει αύριο το πρωί τον πούλο..." Τι ωραία να τα λες, πόσο δύσκολο να το πεις στους υπαλλήλους. Κουτσά στραβά μάζεψα τους περισσότερους, ξεκίνησε το απεριτίφ, συνεχίσαμε με το δείπνο, οπότε κάπου εκεί κατά τις 21.30 σερβίρουμε καφέ και είμαστε στα τελειώματα, παίρνω τον manager στο γραφείο να τον ενημερώσω - δεν απαντά. Παίρνω στην reception "Έχει φύγει από τις 21.00 και μας είπε ότι, ότι χρειαστούμε να απευθυνθούμε σε εσάς....

22.00 έχουν φύγει οι σύνεδροι και ξεκινάμε να μαζεύουμε τον χώρο για να γίνει πάλι πισίνα με ξαπλώστρες, σκουπίσματα, σφουγγαρίσματα κλπ... 23.30 στο μπαρ βάζω ένα ουίσκι και σκέφτομαι τα λόγια που μου είπε ένας παλιός συμμαθητής μου στο λύκειο όταν τυχαία έκανε διακοπές εδώ : "Ρε έχεις κάνει την καλύτερη δουλεία, διπλά στην θάλασσα μπανάκι κάθε μέρα, με τις τουρίστριες παιχνιδάκια, τρως πίνεις τσάμπα, τόσους σερβιτόρους στην διάθεσή σου να δουλεύουν για σένα... χαλαρή δουλεία και σε πληρώνουν κιόλας ??? " Τι ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ που είμαι...

Υπομονή θα περάσει και αυτό.....

Εκεί που έλεγα υπομονή μόνο 20 μέρες μείναν, σήμερα μου ανακοινώνει ο διευθυντής μου ότι τελικά θα κλείσουμε στις 25/10... πάει το ΣΚ 23-24 σκέφτηκα... πάμε για 30-31.

Γενικά θα έλεγα ότι η εβδομάδα που πέρασε ήταν σχετικά ήρεμη με την συνηθισμένη ρουτίνα, αλλά και ηρεμία καθώς τα περισσότερα πελατάκια μας επέλεξαν να κάνουν βόλτες αντί να κάτσουν στην πισίνα. Βέβαια η κούραση απερίγραπτη, άραγε τελικά συσσωρεύεται η κούραση ? Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το ότι σταδιακά από αρχές Απρίλη μέχρι σήμερα δυσκολεύομαι ολοένα και περισσότερο να ξυπνήσω το πρωί. Στην αρχή 7.30 ήμουν όρθιος και αυτή την βδομάδα (εχτές μάλιστα) μετά βίας σηκώθηκα στις 09.00 και έτρεχα πανικόβλητος να πάω στην δουλειά. Ζορίζομαι πραγματικά κάθε πρωί αφάνταστα να σηκωθώ από το κρεβάτι....

Η επόμενη εβδομάδα αρχής γενομένης από αύριο είναι μάλλον δύσκολη... Αύριο έχω ένα Gala Dinner για 600 άτομα και μετά όλη την εβδομάδα συνέδριο με πρωινή και απογευματινή συνεδρίαση, coffee breaks κλπ και μαζί και 300 πελατάκια του ξενοδοχείου... Προβλέπεται ωράριο 08.00 - 23.00 δηλαδή ζωή σαν ξενοδοχείο!!!

Βαριέμεεεεεε

Είναι κάτι μέρες που με πιάνει μια βαρεμάρα....

Σήμερα δεν έχω διάθεση για τίποτα, νιώθω το κεφάλι μου βαρύ, χασμουριέμαι και δεν μπορώ να συγκεντρώσω την σκέψη μου για πάνω από 10 λεπτά. Θέλω να πάει 2.30 να φύγω να πάω να την πέσω για ύπνο!!!! Φυσικά έχω τρελή δουλίτσα αλλά από αυτές που είναι σπαζοκεφαλιές, να ετοιμάσω την ενημέρωση των τμημάτων για ένα συνέδριο που όλα πρέπει να είναι άψογα την άλλη εβδομάδα και το οποίο πρέπει να μου το εγκρίνει ο διευθυντής μου απόψε.... αλλά δεν την παλεύω λέμε....

Σαββατοκύριακο (Part 2)

Ε τι θα μου ξέφευγε η Κυριακή....?

Μου αρέσει η Κυριακή και ας μην την περνάω όπως οι άλλοι.... μου αρέσει που το πρωί δεν συναντώ σχεδόν κανέναν στο δρόμο, που πάω στην δουλειά σε 7 λεπτά με το ρολόι. Μου αρέσει που υπάρχει μια γενικότερη ησυχία έξω σαν να έχουν σταματήσει η μηχανές....

Γεμίζουμε.... φτου και από την αρχή, με πολλά προβλήματα τροφοδοσίας λόγω της απεργίας, με καινούριους πελάτες, πιο μεγάλους ηλικιακά (έτσι κι αλλιώς ήταν μια χρονιά που έπεσε ξεραΐλα με τις τουρίστριες), τουλάχιστον έχουν φράγκα και χθες είχαμε καλές εισπράξεις και τελικά δεν βαρέθηκα την ζωή μου.

Για κακή μου τύχη ήρθαν και Έλληνες σύνεδροι... και μάλιστα από αυτού που το παίζουν κάποιοι... Απόσπασμα από πρωινά :

Per : - Καλημέρα

Πελατες : - Καλημέρα

- Ο αριθμός του δωματίου σας ?

- Γιατί τι τον θέλετε ?

- Για να ξέρω αν δικαιούστε πρωινό ?

- 424

- Ωραία, αυτή τη στιγμή δεν έχω διαθέσιμα τραπέζια στον εσωτερικό χώρο, θέλετε να κάτσετε στην βεράντα ή να περιμένετε να αδειάσει ένα τραπέζι ?

- Μα εγώ βλέπω ένα εκεί και είναι άδειο

- Ναι, είναι λερωμένο όμως αν θέλετε θα περιμένετε λίγο να σας το ετοιμάσουν οι σερβιτόροι.

- Δεν πειράζει θα κάτσουμε εκεί και μόλις μπορέσουν το καθαρίζουν...

Μα τι μανία έχουμε να καθόμαστε στα λερωμένα σαν λαός... πόσες και πόσες φορές σε ένα μαγαζί (ταβέρνα, μπαρ) φεύγει μια παρέα αμέσως να κάτσουμε εκεί, στα αποφάγια του άλλου, να κάτσουμε μήπως και δεν βρούμε και δεν φάμε και χαθεί ο κόσμος. ΕΛΕΟΣ !!!

Ελπίζω να μην πλακώσουν και άλλοι Ελληνάρες, τώρα στο τέλος δεν την παλεύω καθόλου να μου χαλάνε την μέρα από το πρωί...

Σαββατοκύριακο

Σάββατο πρωί... για τον περισσότερο κόσμο μια μέρα που δεν θα πάει στο γραφείο για άλλους μια ημέρα που η δουλειά τελειώνει νωρίς και το βράδυ διασκέδαση γιατί αύριο Κυριακή σίγουρα θα κοιμηθούν όση ώρα θέλουν και θα κάτσουν να κάνουν μια ανάπαυλα στην καθημερινότητα τους να πάρουν μια ανάσα και πάλι από την αρχή.

Εδώ και 12 χρόνια από τις αρχές του Μάρτη μέχρι τα τέλη του Οκτώβρη ξεχνάω πως είναι αυτό το πράγμα.... Σαββατοκύριακο για μένα είναι οι 2 μέρες με την περισσότερη δουλειά, 2 μέρες που η λέξη ωράριο εργασίας έχει σημασία μόνο για την ώρα έναρξης, η ώρα λήξης άγνωστη... Αν και η έννοια που έχει για τους περισσοτέρους το Σαββατοκύριακο και η λαχτάρα για να έρθει δεν την ζω καθόλου, αφού ο χειμώνας μου δεν έχει μια τόσο γεμάτη καθημερινότητα.

Σαββατοκύριακο ο ουρανός γεμίζει αεροπλάνα κάθε 5 λεπτά ένα αεροπλάνο υπερίπταται του νησιού μεταφέροντας νέους ταξιδιώτες ή παίρνοντας σπίτι τους παλιούς. Πιο παλιά καθόμουν και τα κοίταζα, άλλες φορές τα φωτογράφιζα (γιατί έχω την τύχη να περνάν από πάνω μου σε διαδικασία προσγείωσης) τώρα πια είναι ρουτίνα....

Πλησιάζει το τέλος, οι ρυθμοί έγιναν πιο αργοί, πιο πολλές είναι οι αναχωρήσεις από τις αφίξεις... οπού να ναι θα αρχίσουν τα συνέδρια, με τους απρόσωπους επισκέπτες που θέλουν να πάρουν γρήγορα ένα πρωινό και μετά να χαθούν στις συνεδριακές αίθουσες και πάλι ένα καφεδάκι το απόγευμα και μετά περιήγηση στα αξιοθέατα. Αρχίζει η βαρεμάρα να πρέπει να είσαι εδώ, απλά για να είσαι, να μην έχει δουλεία και αυτό με κουράζει αφάνταστα....

Αυτές είναι τιμές...

Τώρα που με την επικείμενη συγχώνευση της Olympic με την Aegean έχει ήδη ξεκινήσει μια συνεργασία υπέρ τους και εις βάρος της τσέπης μας... εμφανίζεται η Rayan Air και συνδέει 3 ελληνικές πόλεις με ξένους προορισμούς. Συγκεκριμένα πτήσεις από Βόλο, Κω και Ρόδο για Φραγκφούρτη, Μιλάνο, Ρώμη, Πίζα. Και το καλύτερο όλων για όσους κλείσουν εισιτήρια μέχρι απόψε (16/9) για πτήσεις σε οποιοδήποτε προορισμό τους δίνουν το εισιτήριο προσφορά μόνο 5,00 € το άτομο. Δηλαδή με 10 ευρουλάκια πας Ρόδο - Μιλάνο με επιστροφή ενώ Ρόδο - Αθήνα θες τουλάχιστον 120 ευρώ. Βέβαια υπάρχουν οι κρυφές χρεώσεις αλλά δεν είναι κάτι ιδιαίτερο πχ η τιμή δεν περιλαμβάνει μεταφορά αποσκευών αλλά και εδώ χρεώνει 1 ευρώ το κιλό... Αν έχετε λίγο αδειούλα το χειμώνα περάστε απο το site τους και ρίξτε μια ματιά www.ryanair.com

Το πρόβλημα είναι οτι ακόμα δεν ξέρω πότε θα κλείσουμε για να κάνω μια κράτηση γιατί μια απόδραση από την Ελλάδα την χρειάζομαι το συντομότερο.... πρέπει να βγω από την καθημερινότητα για να καθίσω και να σκεφτώ την πραγματικότητα και τα προβλήματα που υπάρχουν και τα θάβω κάτω απο τις πολλές ώρες δουλείας....

Χαλαρά πολύ

Πέσαν οι ρυθμοί , πέσαν οι διανυκτερεύσεις αλλά φυσικά πέσαν και τα έσοδα.... και όταν το έσοδο φεύγει έρχεται η γκρίνια, αλλά αυτή την φορά μας ξέχασε... Ήρεμα πολύ τα πράγματα στο ξενοδοχείο σε σημείο που αρχίζω και βαριέμαι. Μετά το τρέξιμο για τα πρωινά ουσιαστικά έχω χαλαρώσει και περιμένω να πάει 3 να φύγω.

Η κατάσταση μου δίνει πολύ χρόνο να σερφάρω ψάχνω μπλογκ παλιών φίλων αλλά και πολλά νέα, αρχίζω να την ξαναβρίσκω....

Έβλεπα σήμερα το google και έχει ως θέμα τα 120α γενέθλια της Αγκάθα Κρίστι... Τι λέτε ρε πάτε καλά ? Δεν έχουμε με τι να ασχοληθούμε και θα αφιερώσουμε την ημέρα στο αν ζούσε η συγγραφέας θα ήταν 120 χρονών ?

Άρχισε η σχολική χρονιά.....

Άνοιξαν τα σχολεία σήμερα... E και τι με νοιάζει εμένα ? Ούτε παιδιά έχω, ούτε σε σχολείο δουλεύω... Ναι αλλά μένω δίπλα σε ένα από αυτά. Που σημαίνει οτί από εδώ και πέρα το διάστημα 7.50 με 8.20 ή πρέπει να την έχω κάνει για την δουλειά ή να είμαι σπίτι, γιατί για να κάνεις πως βγαίνεις από το στενό και να παρακάμψεις τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των γονέων χωρίς να σε στουκάρει κάποιος από τον κεντρικό δρόμο είναι mission imposible!!!

Σήμερα ξεκίνησα 8.30 αλλά για κακή μου τύχη καθυστέρησαν να μπουν στο σχολείο (Στην Ελλάδα είμαστε ρεεεε) και έτσι επί 10 λεπτά καθόμουν στην διασταύρωσή περιμένοντας να δω μια αχτίδα ελευθέριας στον δρόμο και να φύγω....

Βέβαια το οτι άνοιξαν τα σχολέια έχει και ένα καλό "Τέρμα οι σπασαρχιδηδές Έλληνες με τις οικογένειες τους" μόνο ξένοι πολιτισμένοι τουρίστες.

516 κοιμήθηκαν χτες 365 έφαγαν πρωινό, ο καιρός ζεστός με λίγα συννεφάκια... Το κλίμα εσωτερικά καλό, μακάρι να είναι μια ήσυχη μέρα...

Στο Βενζινάδικο

Ε αφού μας τα πρήξαν με την απεργία τους είπα και εγώ να πάω να φουλάρω και την μοτο για κάθε ενδεχόμενο.... μεσημεράκι και κατηφορίζω σε ένα βενζινάδικο που βεβαίως γινόταν ο χαμός. Για καλή μου τύχη υπήρχε ξεχωριστό σημείο για τα μηχανάκια. Μπροστά μου 2 παπάκια φουλάρουν.... γύρω γύρω 5-6 αυτοκίνητα και καμιά 20αρια σε μια ουρά πιο πίσω. Έρχεται ο υπάλληλος ντυμένος στα χρώματα της εταιρείας καυσίμων :

Υπ: - Για σας τι κάνετε? Είστε καλά ?

Per: - Καλά Ευχαριστώ (Που τον ξέρω εγώ αυτόν ...? και που με ξέρει αυτός ? )

- Να το γεμίσουμε ?

- Ναι παρακαλώ.

- Παρακαλώ για λόγους ασφαλείας μπορείτε να κατεβείτε απο την μηχανή?

- Ναι βεβαίως (Τι λέει αυτός τώρα ?)

- Μήπως έχετε μαζί σας κινητό τηλέφωνο ?

- Ναι ( Ηλίθια ερώτηση, κανονικά έπρεπε να δώσω ηλίθια απάντηση, αλλά με είχε ψαρώσει ο τύπος)

- Θα σας παρακαλούσα να το απενεργοποιήσετε για λόγους ασφαλείας.

- ΟΚ (No comment)

Για να μην σας ζαλίζω άλλο γέμισα πλήρωσα μου έδωσε απόδειξη και εκεί που έβαζα το κράνος μου ακούω τον ίδιο διάλογο και με τον επόμενο... Ρε μπας και τηλεμεταφέρθηκα στην Γερμανία ή σε κανένα άλλο πολιτισμένο κράτος ? Με τέτοια ουρά και ασχολούνται με τα μέτρα ασφαλείας ? Μπράβο τους και μπράβο στην εταιρεία γιατί από ότι έμαθα το πρατήριο είναι ιδιόκτητο από την εταιρεία καυσίμων....

ΥΓ. 2ο ποστ σε μια ημέρα ρε αρχίζω και βρίσκω πάλι τον εαυτό μου...

Come back....ή Ταξιδευτής 2

Επέστρεψα.... το σκεπτόμουν καιρό τώρα να το κάνω. Αν και διάβαζα αρκετά blogs φίλων καθημερινά και όχι μόνο και έκανα και κάτι άλλες βλακείες στο δίκτυο έλεγα στον εαυτό μου πάλι Blog θα φτιάξεις ? για να το παρατήσεις όπως το προηγούμενο ? 14 ώρες την ημέρα δουλειά και 7 ώρες ύπνο θα τρως τις υπόλοιπές 3 στο blog ? Τελικά όμως ωρίμασε το πράγμα, ξαναμπήκα στο τριπάκι...

Έφαγα 3 ημέρες να σκέφτομαι όνομα.... το Ταξιδευτής δεν με εκφράζει πια, μειώθηκαν τα ταξίδια, ποιο πολύ πλέον ασχολούμαι με το να νταντεύω άλλους ταξιδευτές να τους προσφέρω ευχάριστη διαμονή, μια καλημέρα το πρωί να ακούω τα προβλήματα τους και να βρίσκω λύσεις να κάνω γενικώς ότι είναι δυνατόν για να περάσουν όσο πιο ευχάριστα μπορούν τις Διακοπές τους! 14 ώρες την ημέρα... 6 μήνες τον χρόνο.... δεν είναι ακριβώς ζωή είναι ζωή σαν ξενοδοχείο!!!

Αυτή τη φορά όμως δεν θα εγκαταλείψω, αν ζοριστώ θα μπαίνω να λέω ένα γεια και τα υπόλοιπα με την 1η ευκαιρία, άλλωστε τελειώνει η σαιζόν....

Ώρα να ψάξω να βρω τους παλιούς μου φίλους-bloggers αλλά και νέους....