Σάββατο πρωί... για τον περισσότερο κόσμο μια μέρα που δεν θα πάει στο γραφείο για άλλους μια ημέρα που η δουλειά τελειώνει νωρίς και το βράδυ διασκέδαση γιατί αύριο Κυριακή σίγουρα θα κοιμηθούν όση ώρα θέλουν και θα κάτσουν να κάνουν μια ανάπαυλα στην καθημερινότητα τους να πάρουν μια ανάσα και πάλι από την αρχή.
Εδώ και 12 χρόνια από τις αρχές του Μάρτη μέχρι τα τέλη του Οκτώβρη ξεχνάω πως είναι αυτό το πράγμα.... Σαββατοκύριακο για μένα είναι οι 2 μέρες με την περισσότερη δουλειά, 2 μέρες που η λέξη ωράριο εργασίας έχει σημασία μόνο για την ώρα έναρξης, η ώρα λήξης άγνωστη... Αν και η έννοια που έχει για τους περισσοτέρους το Σαββατοκύριακο και η λαχτάρα για να έρθει δεν την ζω καθόλου, αφού ο χειμώνας μου δεν έχει μια τόσο γεμάτη καθημερινότητα.
Σαββατοκύριακο ο ουρανός γεμίζει αεροπλάνα κάθε 5 λεπτά ένα αεροπλάνο υπερίπταται του νησιού μεταφέροντας νέους ταξιδιώτες ή παίρνοντας σπίτι τους παλιούς. Πιο παλιά καθόμουν και τα κοίταζα, άλλες φορές τα φωτογράφιζα (γιατί έχω την τύχη να περνάν από πάνω μου σε διαδικασία προσγείωσης) τώρα πια είναι ρουτίνα....
Πλησιάζει το τέλος, οι ρυθμοί έγιναν πιο αργοί, πιο πολλές είναι οι αναχωρήσεις από τις αφίξεις... οπού να ναι θα αρχίσουν τα συνέδρια, με τους απρόσωπους επισκέπτες που θέλουν να πάρουν γρήγορα ένα πρωινό και μετά να χαθούν στις συνεδριακές αίθουσες και πάλι ένα καφεδάκι το απόγευμα και μετά περιήγηση στα αξιοθέατα. Αρχίζει η βαρεμάρα να πρέπει να είσαι εδώ, απλά για να είσαι, να μην έχει δουλεία και αυτό με κουράζει αφάνταστα....
Δεν υπάρχει χειρότερο από τη βαρεμάρα του να είσαι εκεί χωρίς να κάνεις κάτι και χωρίς να έχεις ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Το έκανα ένα μεγάλο φεγγάρι και σε καταλαβαίνω απόλυτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή