Μια Κυριακή....

Ξημέρωσε και αυτή η Κυριακή, μια δύσκολη ημέρα... Βέβαια όπως λένε η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και μένα τα τρεξίματα ξεκίνησαν από το τελείωμα της προηγούμενης. 23.30 το βραδύ έχω τελειώσει τις δουλίτσες μου και είμαι έτοιμος να την κοπανίσω... και ξαφνικά σκοτάδι, διακοπή της ΔΕΗ, περνά 1 λεπτό ακόμα σκοτάδι που σημαίνει ότι δεν λειτούργησε η γεννήτρια. Η κατάσταση σκοτεινή έως μαύρη... αμέσως να στείλω προσωπικό να ελέγξει αν έχουμε εγκλωβισμένους στα ασανσέρ, να φέρω τον ηλεκτρολόγο από το σπίτι του να δει τι φταίει και να ανάψουμε ότι κερί μας βρίσκεται να βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Και πάνω στην όλη ανακατωσούρα σκάει ένα πούλμαν με 40 άτομα αφίξεις... Welcome to Hell !!! Στις 00.40 το ρεύμα επανήλθε και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια...

Πάμε πάλι στην Κυριακή και μετά το βραδινό μετά βίας ξύπνησα στις 9.00, μπάνιο, ξύρισμα κλπ μέσα σε 15 λεπτά (ρεκόρ γκίνες) και 9.25 είμαι στο ξενοδοχείο, οπού επικρατεί μια γενική ηρεμία. Τελειώνουμε με τα πρωινά σχετικά γρήγορα και ξεκινάω με 2 σερβιτόρους το κουβάλημα, πιάτα, ποτήρια κλπ από την αποθήκη εξοπλισμού στην κουζίνα, μετά στήσιμο τους μπουφέδες για τα απεριτίφ και τα coffee breaks πήγε η ώρα 12.30 και εκεί χτυπάει το τηλέφωνο "Έλα στο εστιατόριο της πισίνας, γίνεται χαμός", πάω και πραγματικά δεν έπεφτε καρφίτσα... να βοηθήσω λίγο στο ταμπλό, λίγο στα ποτά, λίγο στο σέρβις πήγε η ώρα 15.00... Ωχ στις 16.00 μου είπε ο διευθυντής να είμαι εδώ για να ολοκληρώσουμε το στήσιμο για το βράδυ... να κάτσω ή να φύγω; Μια ώρα έχω ας την περάσω σπίτι, έφτασα έκανα μπάνιο ξάπλωσα 20 λεπτά (δεν κοιμήθηκα φυσικά) ξαναέφυγα. 16.10 στο ξενοδοχείο, που είναι καλέ ο διευθυντής ? ... πάει 16.30 τίποτα, πάει 17.00 άφαντος, λες να μας βαρέθηκε και να μας παράτησε ? πάει 17.30 πουθενά. Σκέφτομαι να ξεκινήσω μόνος μου, αλλά μετά λέω θα έρθει και θα τα αλλάξει όλα, οπότε γιατί να τα κάνω 2 φορές. Τελικά στις 18.00 εμφανίστηκε φρεσκαρισμένος, χαλαρός, ξεκινάμε ?

Γρήγορα η χαρούμενη μορφή του πήρε την γνωστή συμπεριφορά, ρε βλάκα τον ένα σερβιτόρο, ρε βόδι τον άλλον... τι ωραία που είμαστε μια χαρούμενη ευτυχισμένη ομάδα...? Τελειώνουμε και με αυτό, και μου λέει να πάμε να πιούμε ένα εσπρεσάκι στο μπαρ, εκεί τον ρωτάω γιατί με έφερες από τις 4 ? "Στις 4 σου είπα ?,.... το σκέφτεται λίγο, ναι , ωχ σόρρυ 6 ήθελα να πω, αλλά δεν πειράζει και που ήσουν σπίτι τι θα έκανες ? (Του φέρνεις τον καφέ στο κεφάλι τώρα και πας γραμμή για τον ΟΑΕΔ τώρα !!!!).

20 λεπτά αργότερα με βρίσκει ο αρχηγός του συνεδρίου και μου λέει, "Το απεριτίφ θα γίνει στις 19.00 και όχι στις 20.00" Τι λες ρε μεγάλε και που θα βρω εγώ προσωπικό να σας σερβίρει ?, επιμένει οπότε τον περνάω στον μεγάλο για κακή μου τύχη του λέει ναι. "Πάρτους όλους τηλέφωνο να έρθουν τώρα εδώ, όποιος δεν έρθει αύριο το πρωί τον πούλο..." Τι ωραία να τα λες, πόσο δύσκολο να το πεις στους υπαλλήλους. Κουτσά στραβά μάζεψα τους περισσότερους, ξεκίνησε το απεριτίφ, συνεχίσαμε με το δείπνο, οπότε κάπου εκεί κατά τις 21.30 σερβίρουμε καφέ και είμαστε στα τελειώματα, παίρνω τον manager στο γραφείο να τον ενημερώσω - δεν απαντά. Παίρνω στην reception "Έχει φύγει από τις 21.00 και μας είπε ότι, ότι χρειαστούμε να απευθυνθούμε σε εσάς....

22.00 έχουν φύγει οι σύνεδροι και ξεκινάμε να μαζεύουμε τον χώρο για να γίνει πάλι πισίνα με ξαπλώστρες, σκουπίσματα, σφουγγαρίσματα κλπ... 23.30 στο μπαρ βάζω ένα ουίσκι και σκέφτομαι τα λόγια που μου είπε ένας παλιός συμμαθητής μου στο λύκειο όταν τυχαία έκανε διακοπές εδώ : "Ρε έχεις κάνει την καλύτερη δουλεία, διπλά στην θάλασσα μπανάκι κάθε μέρα, με τις τουρίστριες παιχνιδάκια, τρως πίνεις τσάμπα, τόσους σερβιτόρους στην διάθεσή σου να δουλεύουν για σένα... χαλαρή δουλεία και σε πληρώνουν κιόλας ??? " Τι ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ που είμαι...