Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Της γκαντεμιάς το κάγκελο !!!!

Γενικά δεν πιστεύω πολύ στην τύχη, θεωρώ ότι υπεύθυνοι για τα καλά αλλά και για τα κακά που μας βρίσκουν είμαστε εμείς οι ίδιοι με την απροσεξία μας ή με την επιδεξιότητα μας, παρόλα αυτά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να διαχειριστώ απόλυτα τα γεγονότα ειδικά αν έρχονται πολλά μαζεμένα...

Ξεκίνησα χαλαρά για το ξενοδοχείο, είχα μια σημαντική συνάντηση στις 11 που πίστευα ότι το πολύ σε καμιά ώρα θα έχει τελειώσει και θα μπορέσω να πάω σπίτι, να πάρω την βαλίτσα μου και χαλαρά στις 14.00 να μαι στο αεροδρόμιο...

Η συνάντηση πήγε καλά, περισσότερο καλά από ότι πίστευα (άξιζε η αναβολή των διακοπών μου κατά 3 μέρες) και τελείωσε στις 12.10. Ωραία σκέφτηκα είμαστε εντός προγράμματος και ξαφνικά ένας κεραυνός έσκισε την απέραντη ησυχία και αμέσως άρχισε να ρίχνει ΚΑΡΕΚΛΟΠΟΔΑΡΑ !!! Ωχ δεν έχω ομπρέλα πως θα πάω στο αμάξι ????

13.00 η βροχή έχει κόψει και ξεκινάω για το σπίτι, αλλά στην Ελλάδα είμαστε μόλις πέσει λίγο παραπάνω βροχή καταφέρνουμε να κάνουμε ένα κυκλοφοριακό μούρλια!!! Έκανα 30 λεπτά να πάω σπίτι σε μια διαδρομή που την κάνω σε 10. Άρχισα να κάνω τα τελευταία μαζέματα και είμαι έτοιμος για αναχώρηση και εκεί ξεκινάει ο 2ος γύρος βροχής. Τώρα έχω ομπρέλα αλλά έχω και μια ασήκωτη βαλίτσα οπότε περιμένουμε. 14.00 και ξεκινάω σε μια ώρα φεύγει το αεροπλάνο χλωμό το βλέπω να φεύγεις φίλε μου...

Φτάνω 14.35 στο τσακ... Επιβίβαση και άφιξη στην Αθήνα. Ώρα να ενημερώσω συγγενείς και φίλους αλλά το iphone μας έχει αφήσει από μπαταρία... Έχω μια ώρα και κάτι για Λονδίνο και πρέπει να το φορτίσω γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσω να βρω τον αδερφό μου και να πάμε σπίτι. Αρχίζω και κόβω βόλτες στις καφετέριες για καμιά πρίζα, καμία τύχη. Οπότε αποφασίζω να πάω στο ειδικό, ξέρετε τώρα μην κάνω διαφήμιση. Αγοράζω ένα σκατουλάκι που δίνει εξτρά μπαταρία και τα παιδιά στο κατάστημα δέχονται να μου το βάλουν και λίγο στην πρίζα να πάρει λίγο φόρτιση. Πάω για καφέ, παίρνω το κινητό, επιβίβαση και πτήση για Λονδίνο....

Άφιξη στο Λονδίνο στις 21.15, μέχρι τις 22.15 περιμένω τις βαλίτσες - η star alliance σας μάρανε - βγαίνω στην αίθουσα αφίξεων και καλώ τον αδερφό μου καμία τύχη, απλά δεν καλεί και ας έχω σήμα. Το σβήνω το ξανανοίγω τίποτα! Ψάχνω για άλλο πάροχο κανείς. Πάω στους κερματοδέκτες αλλά δεν παίρνουν κινητά. Τελικά βλέπω μπροστά μου έναν αυτόματο πωλητή που πουλάει συνδέσεις για καρτοκινητό (ναι ρε τα πουλάνε σε αυτόματους πωλητές και δεν χρειάζεται να τα δηλώσεις!!! Διαλέγω μια V....e και ξεκινάω την διαδικασία, και καλώ τον αδερφό μου που εκείνη την ώρα πλέον ξεκίναγε να με αναζητήσει στον Ερυθρό Σταυρό....

Έφτασα Λονδίνο, τώρα είμαι κοντά στα σύνορα με την Σκωτία σε ένα φοβερό μέρος, αύριο σας έχω φωτορεπορτάζ και την συνέχεια της γκαντεμιάς στα ΙΚΕΑ Λονδίνου...

Αν και έλεγα να κρύψω το κακό 2011 στα αζήτητα θα κάνω μια ανασκόπηση όπως και ένα σχεδιασμό του 2012...οπότε άλλες 3-4 αναρτήσεις είναι σίγουρες...

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Η νυν που έγινε πρώην και η πρώην που έγινε νυν... και εις ανώτερα!!!!

Κυρίες και κύριοι χαίρετε και Χρόνια Πολλά !!!

Πέρασε καιρός από την τελευταία ανάρτηση και οφείλω ενημερώσεις...

Το καυτό ραντεβού, δυστυχώς ή ευτυχώς ήταν και το τελευταίο, η κοπελιά δεν απαντούσε σε τηλέφωνα, μηνύματα κλπ οπότε έβαλα την κοινή κολλητή να μάθει τι έγινε... Η απάντηση ήταν ότι της άρεσα αλλά δεδομένου ότι έχει να κάνει σχέση σχεδόν 7 χρόνια δυσκολεύεται να το διαχειριστεί... Τι να πω στην αρχή βίωσα μια μίνι απόρριψη, μετά σκέφτηκα "Μα τόσο γκαντέμης είσαι ? Όλα τα νούμερα σε σένα έπεσαν? " Στην συνέχεια το ξεπέρασα αλλά έκανα και την μαλακία μου....

.... η μαλακία μου είναι ότι το έκανα με την πρώην, και όχι μια φορά αλλά 3 !!!. Και ήταν οι πιο καλές σεξουαλικές μας συνευρέσεις όλα αυτά τα χρόνια!!! Καλό το σεξ αλλά της έδωσα ελπίδες, ενώ στην ουσία δεν ξέρω τι θέλω... Σίγουρα δεν βλέπω ευτυχές γεγονός αλλά μετά την αποτυχία της νέας προσπάθειας με την καινούρια, σκέφτομαι να περάσω και εγώ λίγο καλά... Εις αύριον όμως τα σπουδαία καθώς εχθές προσγειώθηκα στο Λονδίνο και αύριο θα απομονωθώ για 5 ημέρες σε ένα ωραίο αγρόκτημα στα σύνορα με την Σκωτία. Θα έχει ίντερνετ (έτσι μου είπαν)οπότε και θα σας περιγράψω τα ευτράπελα του ταξιδιού καθώς και μια επίσκεψη στα ΙΚΕΑ που έχουν την ίδια ταλαιπωρία είτε είσαι στην Ελλάδα είτε αλλού

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Μια καυτή γνωριμία.....

Λένε πως ένας έρωτας περνάει με έναν άλλο... ίσως να έχουν δίκιο γιατί η μιζέρια στο ενδιάμεσο είναι πολύ δύσκολή και η πίκρα και ο πόνος σου βγαίνουν στην καθημερινότητα σου.

Το τελευταίο καιρό επιζητώ την έξοδο, καφέ με φίλους, ποτάκια και γενικά ψάχνω αυτό το παυσίπονο να περάσει ο πόνος! Έτσι την δευτέρα μια καλή μου φίλη, θέλησε να μου κάνει "προξενιό" με μια κολλητή της και να κανονίσει να πάμε για καφέ οι 3 μας. Πράγματι ντύθηκα, στολίστηκα και πήγα, με το που μπαίνω στην καφετέρια βλέπω την φίλη μου και μια κουκλάρα δίπλα της. Γίνονται οι γνωριμίες και σχεδόν ταυτόχρονα μέσα μου νιώθω ότι με τέτοια γυναίκα δεν έχω ελπίδες (Τι να κάνω μέσα σε όλα με έχουν πιάσει και οι ανασφάλειες μου) αλλά ευτυχώς πολύ γρήγορα επανέρχεται ο δυναμισμός μου και πιάνω κουβέντα. Δεν έχουν περάσει 10 λεπτά και η φίλη μου μας λέει ότι πρέπει να φύγει και μας αφήνει μόνους μας.
Συζητήσαμε για πολλά, γελάσαμε αλλά η στάση του σώματος της με τα χέρια σταυρωμένα σε θέση άμυνας μου έλεγε ότι δεν πάμε καλά (αχ με τα σεμινάρια της γλώσσας του σώματος). Έρχεται η στιγμή που πρέπει να φύγουμε και της ζητάω να αλλάξουμε τηλέφωνα, δέχεται και πραγματικά ένα τεράστιο χαμόγελο έλαμψε μέσα μου. Στο δρόμο προς τα αυτοκίνητα την ρώτησα αν ήθελε την Τετάρτη να πάμε σινεμά και μου είπε ναι και μάλιστα μου λέει να πάμε για καφέ πρώτα..... μες την τρελή χαρά εγώ από εκεί και μετά!!!

Τετάρτη μεσημεράκι μιλάμε στο τηλέφωνο και κανονίζουμε για το βραδύ.
Συναντιόμαστε, καθόμαστε για καφέ και τότε έρχεται η μεγάλη ξεφτίλα, (τον πούστη που με μάτιασε), ενώ βάζω την ζάχαρη στον καφέ κάνω μια αδέξια κίνηση και λούζομαι όλη την κούπα με τον γαλλικό. Ναι εδώ η γνωριμία μας έγινε καυτή αλλά κάηκα μόνο εγώ !!!!
Από εκεί και πέρα αμηχανία, συζητήσεις για διάφορα αλλά μου είχαν κοπεί τα φτερά. Τελοσπάντων ξεκινάμε και πάμε στο σινεμά, βλέπουμε την ταινία με μικρά σχολιάκια μεταξύ μας που κ που. Τελειώνει η ταινία και φεύγουμε, ένας σύντομος αποχαιρετισμός και ανανεώνουμε για την Παρασκευή (πάλι καλά γιατί θα με έπαιρνε από κάτω) Μια ανταλλαγή μηνυμάτων στα κινητά κανά 15 λεπτό μετά για καληνύχτα.

Την βλέπω σαν μια κοπέλα που με ενδιαφέρει, και θέλω να το πάω σιγά σιγά, μου αρέσει αλλά αγχώνομαι... γιατί τα γράφω? Γιατί αν δεν τα πω κάπου θα σκάσω !!!!

Σύντομα η συνέχεια....

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Ήρθαν οι γιορτές... Ώρα να φεύγουμε !!!

Σήμερα το πρωί, με βρίσκει η μανά μου στο δρόμο και με ρωτάει αν έστησα το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο... Φυσικά και δεν το έστησα ρε μανά δεν με απασχολεί!
Με ρωτάει αν βαριέμαι να στήσω το μεγάλο δέντρο και αν θέλω να μου κάνει δώρο ένα μικρό, της απαντάω ότι δεν με ενδιαφέρει γιατί έτσι κ αλλιώς όλες τις γιορτές θα λείπω, και είτε στήσω ένα μικρό ή ένα μεγάλο δέντρο για 5 μέρες και να το μαζεύω μετά από 30 μέρες χωρίς να είναι κανείς στο σπίτι το βλέπω καθαρά χάσιμο χρόνου....

Τελικά επιμένει και μου φέρνει ένα δεντράκι για το καλό του σπιτιού. Είδαμε το καλό του σπιτιού και πέρσι που ξεπαραδιαστήκαμε για το δέντρο και τα στολίδια του. Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο το σπίτι καλά τα πήγε το 2011 ο νοικοκύρης του σπιτιού τα σκάτωσε!!!

Το καλό είναι ότι πήρα το διαβατήριο, 18 Δεκέμβρη απογειωνόμαστε με τα φτερά της Aegean για Λονδίνο και βλέπουμε... το μόνο σίγουρο είναι ότι πριν τις 10/1 δεν γυρνάω Ελλάδα (εκτός και αν με απελάσουν).

Ξέρω, ψιλοχάνομαι και θα φωνάζει πάλι η Coula, αλλά προσπαθώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου, προσπαθώ να βλέπω τουλάχιστον 3 φίλους για καφέ την ημέρα και να κοιτάω για νέες κατακτήσεις ή τουλάχιστον να αρέσκεται το μάτι στο όμορφο φύλο....

Ίσως οι φετινές γιορτές να μην μου κάνουν κλικ γιατί θα ναι διαφορετικές από τις 3 προηγούμενες, αλλά θέλω να ελπίζω ότι οι καλύτερες γιορτές δεν έχουν έρθει ακόμα...

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Ξενοδοχείο σε ύφεση...

Μέχρι τώρα η οικονομική κρίση για μένα ήταν ένα θέμα στις ειδήσεις, ένα θέμα συζήτησης στις παρέες αλλά δεν με άγγιξε άμεσα. Κάποιες περικοπές έκανα, όχι τόσο από έλλειψη χρημάτων αλλά από το άγχος που μου δημιουργούσε η κατάσταση. Έτσι κ αλλιώς η δουλεία σε ένα εποχιακό ξενοδοχείο δεν σε αφήνει να χαλάσεις και πολλά χρήματα, τα βασικά έξοδα (ενοίκια, τηλέφωνα, βενζίνες, ΔΕΗ κλπ) άντε και κάνα ποτάκι αραιά.

Στα τέλη του Σεπτέμβρη είδα τα πρώτα συννεφάκια στο λογιστήριο του ξενοδοχείου, δεν έδωσα σημασία... τελειώνει ο Οκτώβρης κλείνουμε για φέτος και μπαίνει ο Νοέμβρης, στο 1ο δεκαήμερο μια μικρή κατάθεση, ένα μέρος του επιδόματος αδείας ήταν η επίσημη απάντηση, και σύντομα τα υπόλοιπα...

Φτάσαμε, στις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη και το ταμείο με τα έτοιμα αρχίζει και αδειάζει... και σήμερα πλέον πήραμε την επίσημη απάντηση: "Χρήματά δεν υπάρχουν, περιμένουμε ένα δάνειο αλλά μάλλον θα εκταμιευτεί με το νέο έτος..." Στην συνέχεια έπιασα στην άκρη την λογίστρια και της ζήτησα να μου πει ποίες είναι οι εκτιμήσεις της " Αισιόδοξα στα τέλη Γενάρη, ρεαλιστικά στα τέλη Μάρτη με τις πρώτες προκαταβολές των πρακτορείων και αν δεν έχει σκάσει καμιά επιταγή ενδιάμεσα...."

Ωραία τον ήπιαμε κανονικά!!!! Θα την παλέψουμε αλλά αν περάσουμε και τον Μάρτιο χωρίς την "Δόση" μας βλέπω να απευθυνόμαστε στο Ο.Ν.Τ (Οικογενειακό Νομισματικό Ταμείο) ...

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Αθάνατη Γραφειοκρατική Ελλάδα....ε ρε Μέρκελ που μας χρειάζεται...

Έχω νεύρα, τρελά νεύρα....

Έληξε το διαβατήριο μου, οπότε καιρός για ανανέωση μια και αποφάσισα ότι ένας καλός τρόπος να ξεφύγω από όλα είναι μια απόδραση από την Ελλάδα για κάνα μήνα. Μπήκα στο ίντερνετ να δω τα δικαιολογητικά, και ξεκίνησα πήγα στην εφορία, περίμενα 45 λεπτά στους "εκδότες" και άλλη μισή ώρα στο ταμείο ακούμπησα 85 και κάτι ευρωπουλά και μετά πήγα στον φωτογράφο έσκασα αλλά 10 για τις φώτο και σήμερα το μεσημεράκι στις 14.20 πήγα στην Αστυνομία να καταθέσω... αλλά το γραφείο ήταν κλειστό.

-Μα στο site για τα διαβατήρια στο internet λέει οτι σήμερα είναι 07.30 - 22.00...
-Λάθος κάνουν σήμερα ανοίγουμε στις 15.00.

Καλά λέω που να πηγαίνω μεσημεριάτικα και έκατσα και περίμενα. Πράγματι στις 15.00 άνοιξε και ξεκίνησε η διαδικασία αφού πρώτα με ενημέρωσε ότι 1 στα 5 διαβατήρια γυρνάνε πίσω γιατί δεν περνάνε οι φωτογραφίες! Όλα καλά μέχρι το σημείο που φτάσαμε στην φωτοτυπία της ταυτότητας.

Όταν πέρσι είχα αλλάξει ταυτότητα, ο γαμ#$#νος εκτυπωτής του τμήματος στο επώνυμο πατέρα τα 4 τελευταία γράμματα τα εκτύπωσε αχνά και δεν φαινόντουσαν στην φωτοτυπία, και ο αστυνομικός μου λέει "θα μας το απορρίψουν" πρέπει να αλλάξετε ταυτότητα!! ΠΑΛΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!

Πάω στο γραφείο ταυτοτήτων και απ' έξω είχε αναρτήσεις για την αντικατάσταση ταυτότητας, επειδή άλλα ζήταγε για την φθορά άλλα για την αλλαγή λόγω λάθος στοιχείων μπήκα να ρωτήσω αλλά και να παραπονεθώ γιατί από δικιά τους μαλακία το τραβάω αυτό. Η απάντηση ήταν ψιλό χαζή "συμβαίνουν κύριε και αυτά, τι να κάνουμε δεν μας εγκρίνουν κονδύλια για μελάνια" ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΣΚΑΩ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΣΑΝ ΚΟΡΟΪΔΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ!!!!! Πλέον πάμε για νέες 4 φώτο, παράβολο 9 € (άντε πάλι στην εφορία) και το κερασάκι στην τούρτα : Πρωτότυπο πιστοποιητικό γεννήσεως για ταυτότητα από τον δήμο γιατί από ΚΕΠ δεν γίνονται δεκτά!!! Δηλαδή πρέπει τώρα να περιμένω πότε ο αγαπητός οικείος δήμος θα το βγάλει, θα μου το στείλει, θα το πάω, θα πάρω την ταυτότητα, θα καταθέσω τα δικαιολογητικά για διαβατήριο, θα ελπίζω ότι δεν θα απορριφθεί η φώτο και ίσως προλάβω στις 20 Δεκ να φύγω !!!!

Και μετά έρχεται το άλλο πανηγύρι, το οποίο το έχω πρόσφατο στο μυαλό μου καθώς το έκανα πέρσι τον Οκτώβρη... επίσκεψη στην εφορία για αλλαγή στοιχείων, επίσκεψη στις τράπεζες για αλλαγή στοιχείων, στον ΟΑΕΔ γιατί η αίτηση για ανεργία είναι με την παλιά ταυτότητα, και γενικώς όλα αυτά επειδή κάποιος έξυπνος δεν ενέκρινε μια αλλαγή μελανιού. Αυτή είναι η Ελλάδα, αγαπητοί πιστωτές μας και όσα μνημόνια και να μας βάλετε να υπογράψουμε δεν νομίζω να αλλάξουμε.... (Κρίμα)

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Κάτι τελειώνει... κάτι αρχίζει...

Απόψε έδωσα τέλος σε μια σχέση με διάρκεια ζωής 2,5 χρόνων. Θα έλεγα ότι εδώ και μέρες ήμουν προετοιμασμένος για αυτό, απλά το χρονικό διάστημα της σχέσης ήταν αρκετό για να με κάνει χάλια... Δυστυχώς είχα καταλάβει καιρό ότι παρότι θα ήθελα να έχει μια ευτυχή κατάληξη ουσιαστικά ήμουν εγκλωβισμένος στην ίδια κατάσταση.

Όπως είπα στο προηγούμενο "επεισόδιο", 11 μήνες τώρα πέρασα δύσκολα, ηρεμώντας τώρα, συνειδητοποιώ ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για αυτό το έχω εγώ γιατί δεν σεβάστηκα τον εαυτό μου, τον υποβίβασα, ξεπέρασα τα όρια και κατέληξα να υπομένω καταστάσεις από τον φόβο μη χάσω και αυτό το λίγο καλό που έχω.

Έτσι και σε αυτή τη σχέση, είχα καταλήξει στο να ζω με βάση πως με ήθελε αυτή και όχι πως γούσταρα να κάνω εγώ την ζωή μου. Δεν λέω σε μια σχέση κάνεις και υποχωρήσεις, αλλά στην υπέρμετρη ζήλια λίγα μπορείς να κάνεις.... Όταν λοιπόν μετά από 2,5 χρόνια έχεις μια παθιασμένη ερωτική πράξη και μόλις σηκώνεσαι από το κρεβάτι, πιάνει μια τρίχα και λέει ¨-δικιά μου είναι αυτή ή πηδούσες καμιά άλλη χθες? " καταλαβαίνεις ότι πια έχεις υποχωρήσει πολύ και ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ακόμα και σε γάμο να φτάσεις να νιώθεις καλά σε αυτόν....

Τέρμα λοιπόν, αλλά πονάει γιατί ήταν πολύς καιρός...

Υ.Γ. Τελικά είναι η απόλυτη ψυχανάλυση, μου πήρε 3 ώρες για να γράψω 10 γραμμές και τώρα σκέφτομαι να το σβήσω για να μην το θυμάμαι στο μέλλον..

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

No comment

Πως βλέπουμε στην τηλεόραση ότι με βια τα κανάλια ζητάνε μια δήλωση και ο αμήχανος στόχος τους απλά απαντά "No Comment", αμηχανία όντως ή επίθεση στο σύστημά τους? Δεν ξέρω ή μάλλον ξέρω αλλά για την περίπτωση μου θα έλεγα αμηχανία... αλλά ίσως και "επίθεση" να προλάβω την ερώτηση...

-Που χάθηκες ρε 11 μήνες τώρα ? Είπες οτι σε ξαναβρήκες και τελικά σε έχασες τελείως. Θα κάτσεις ή θα σε ξαναχάσουμε ? NO COMMENT λοιπόν

... 11 μήνες σχεδόν περάσαν, δύσκολοι μήνες, δυσάρεστοι ως ένα βαθμό, αν μου έλεγαν πες μου την πιο ευχάριστη στιγμή σου αυτήν την χρονιά που πέρασε θα δυσκολευόμουν να βρω μια όχι να διαλέξω μια...και αφού το είπα και το σκέφτηκα θα έλεγα ότι ήταν το γεγονός ότι πήρα το Proficiency αν και μου είναι άχρηστο πλέον. Δεν ξέρω η εσωστρέφεια συνεχίστηκε, τρωγόμουν με τα ρούχα μου για κάτι που ήξερα ότι δεν ισχύει και κατέληξα να γ@μίσω την δουλεία μου κυρίως και στην συνέχεια η δουλεία μου γ@μήσε την προσωπική μου ζωή (αν μπορεί κανείς να θεωρήσει προσωπική ζωή τις 3-4 ελεύθερες ώρες ανά μέρα.

Κάιρο τώρα έχω προσπαθήσει να επανέλθω, αλλά τελικά το blogαρισμά καταλήγει ως ένα βαθμό να γίνεται μια μορφή ψυχανάλυσης , είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις τα σχόλια των άλλων αλλά πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου όταν γράφεις ξαναζείς την εμπειρία... μέχρι τώρα η ανασφάλεια με κέρδιζε και δεν προχώραγα, τώρα είμαι πάλι σε έναν μονόδρομο που δεν ξέρω ότι είναι ο δρόμος που διαλέγω αλλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς τουλάχιστον έχω την δύναμη να μοιραστώ την πορεία αυτή με εσάς τους ηλεκτρονικούς μου φίλους γιατί "κατάφερα" να περιορίσω πολύ τους υπόλοιπους φίλους

Πάμε πάλι και ο θεός βοηθός....

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Χαθηκα....? Με ξαναβρηκα

Χάθηκα το ξέρω.... απλά μετά το Λονδίνο πέρασα μια φάση εσωστρέφειας, φαγωμάρας, μαλακίας, κρίσεων άγχους πέστο όπως θες...Με απασχολούσαν διαφορά χαζά και έχανα την καθημερινότητα ή μάλλον την ζούσα αλλά όχι ενεργά... Τελωσπάντων ανέκαμψα και ξανά προς την δόξα τραβώ....
Ξεκίνησα την χειμερινή μου εργασία διδάσκοντας το υπέροχο επάγγελμα μου σε νέα θύματα....ε ε ε συγνώμη νέα παιδιά..... αλλά και εδώ σκούρα τα πράγματα γιατί μάλλον θα μας αφήσει απλήρωτους ο μπάρμπα - Γερουλάνος.
Σήμερα είχα γενικό συγύρισμα στο σπίτι, πλυντήρια, πιάτα μαζέματα με έπιασε η χαρά της δημιουργίας και ετοιμάζομαι για μια υπέροχη εβδομάδα (λέμε τώρα).... η οποία θα καταλήξει από την Πέμπτη και μετά στας Αθηνάς! ΠΠΣΚ Αθήνα!!! για δουλεία βασικά οπότε και τα έξοδα πληρωμένα αλλά μια έξοδο θα την κάνω ότι και να γίνει.
Ελπίζω να μην ξαναχαθώ....

ΥΓ. 76 ημέρες για το άνοιγμα της Σαιζόν....